Upalny lipcowy dzień. Żar leje się z bezchmurnego nieba. Typowo rekreacyjna miejscowość nad jeziorem. Piękne okoliczności przyrody, lasy, malownicze pola, deptak z goframi, automatami do gier, i watą cukrową dla turystów.
Dzieci z kolonii wybrały się na tenże deptak, (kolonia dla dzieci z rodzin patologicznych, i bardzo biednych), głównie po to, żeby pogapić się na to, na co ich nie stać, lub żeby ukradkiem zachachmęcić ze sklepiku jakiegoś cukierka czy ciastko.
Wśród dzieci jest Karolinka, niedawno skończyła 7 lat, i jest na swojej pierwszej w życiu kolonii. Dziewczynka jest niezwykle, pogodnie usposobiona, rezolutna i rozgarnięta jak na swój wiek. Jej refleksje na temat życia, spostrzeżenia i pytania, nie raz zadają mi ćwieka na wiele dni, i odkrywają jakieś proste, a jakże piękne prawdy. Karolinka poznaje właśnie, czym jest pieniądz, nieporadnie radzi sobie jeszcze z płaceniem w sklepach, nie ma w niej też jeszcze ( o ironio!) ZA GROSZ chciwości, pazerności czy takiego finansowego egoizm. Kiedy chce coś kupić skrupulatnie planuje, mozolnie oblicza swoje grosze i złotówki, których ma bardzo mało, widać, że ma do swoich pieniędzy duży szacunek. Inne dzieci oczywiście podpuszczają ją, i żerując na jej braku wprawy w liczeniu wykorzystują jej dobre serce, przez co pieniądze Karolci topnieją w szybkim tempie. Ona kupując coś dla siebie, zawsze kupuje też coś dla swoich koleżanek z pokoju, jakby to było zupełnie oczywiste i nie podlegało dyskusjom.
W ten upalny dzień Karolinka podchodzi do mnie, z buzią usmarowaną lodami, ale tak promienną i szczęśliwą, że zdaje się, iż zaraz przyćmi słońce.
– Wie Pani, co? Zagaduje radośnie – Dziś jest najszczęśliwszy dzień w moim życiu.
– Tak? A co się takiego wydarzyło? Pytam.
– Kupiłam dziś po raz pierwszy w życiu, sama sobie loda, za jedyneczkę (złotówkę), którą dała mi mama! Uwielbiam lody i jestem taka szczęśliwa.- Dodała

Na zdjęciu Karolinka zafascynowana podwodnym światem :)