Zdjęcie z ubiegłorocznych spacerów po Poznaniu, w piękny lipcowy dzień. Na tymże zdjęciu fragment murów obronnych, a konkretnie pozostałość baszty armatniej (narożnej), który odkryto po II wojnie światowej w czasie odgruzowywania miasta.

Pierwsza wzmianka o istnieniu murów obronnych w Poznaniu znaj­duje się w dokumencie Władysława Łokietka z roku 1297. Przyjmuje się, że inicjatorem budowy muru był Przemysł II, a datę powstania muru określić można na rok 1275.

Pod koniec XIII wieku obwód murów okalających miasto wynosił 2300 kroków (ok 1725 m) wysokości ok. 7 m (baszty muru wewnętrznego miały 11 m), posiadający 32 wykusze. Otoczona murami  powierzchnia miasta zajmowała ok. 21 ha.

W XV w. na większości obwodu fortyfikacje wzmocniono drugim murem – zewnętrznym, wyposażonym w półkoliste baszty zwane armatnimi, przystosowane do broni palnej. W XVII w. średniowieczne mury straciły swoje znaczenie w związku z rozwojem artylerii.

Poznań otoczony murami, stan około 1617 roku