1 lut 2009 @ 12:03 · Kategoria ciekawe miejsca
Kino „Fala” znajduje się w Giżycku. Jest to bardzo osobliwe miejsce, będąc tam odnosi się wrażenie podróży w przeszłość, gdzieś do czasów PRL-u. W środku wystruj z czasów Girekowskich, jakieś stare fotele, dzungla zakurzonych kwiatów, ściany z kamyków, na zewnątrz mozaika w znaki zodaku. W portierni siedzi w kapciach starszy pan, wpuszcza na seans tylko wtedy jeśli zbierze się grupa 10 osób :) Jeśli więc komuś bardzo zależy na obejrzeniu filmu, może nagabywać przechodniów ;)
Bardzo sympatyczne i klimatyczne miejsce.
31 sty 2009 @ 15:14 · Kategoria znaleziska
„Problemy” nr.3 rok 1973.
28 sty 2009 @ 13:39 · Kategoria znaleziska
” Problemy” nr.4 rok 1972. Tylko nie wiem co w tym fantastycznego? :)
28 sty 2009 @ 13:33 · Kategoria ciekawe miejsca
Sztynort to miejscowość położona na malowniczym półwyspie pomiędzy trzema jeziorami: Sztynorckim, Dargin i Kirsajty, powstała w początkach XIV wieku. Wieś Sztynort (z niem. Steinort; stein – kamień, ort – miejsce). Jest tu spora przystań oraz popularna wioska żeglarska. T.I.G.A. MARINA Sp. z o.o. (właściciel i administrator portu jachtowego położonego nad Jeziorem Sztynorckim), w bezpośrednim sąsiedztwie jednego z najciekawszych zabytków w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, a mianowicie barokowego pałacu w Sztynorcie.
Pałac ten dawniej zamieszkiwała rodzina Lehndorfów – jeden z najstarszych w Prusach Wschodnich rodów szlacheckich. Pojawili się oni w tym regionie jeszcze w czasach krzyżackich około 1422 roku i bardzo szybko stali się niezwykle zamożnym i wpływowym rodem.
Pałac Lehndorffów powstawał przez wiele lat. Pierwsza wersja powstała w XVI wieku, kolejna w latach 1554-1572, jednak zasadniczą część budowy przeprowadziła w latach 1689-1691 trzecia żona Gerharda Lehndorffa – Maria Eleonora. Powstał wtedy dwukondygnacyjny budynek z charakterystyczną więźbą dachową. Dębowe schody były ozdobą sieni pałacu. Przepiękne wnętrze z dekoracyjnymi kominkami, malowanymi olejno plafonami i przepięknymi sztukateriami tworzyło niepowtarzalny klimat. Przed budynkiem znajdował się dziedziniec z cudownym widokiem na Jezioro Sztynorckie. W północnej części rezydencji znajdował się spory park. W latach 1650-1680 posadzono słynne sztynorckie dęby. Park okalający pałac był jednym z największych w tamtym okresie. Liczył sobie ponad 18 hektarów. Cały teren był zadbany, ukwiecony, obsadzony wieloma gatunkami drzew. Znajdowały się tam również rzeźby parkowe, natomiast na jednej z polan w 1741 roku powstał zegar słoneczny. W XIX wieku rozbudowano pałac, natomiast w parku powstała neogotycka kaplica i neoklasycystyczna herbaciarnia. Ostateczny kształt pałac uzyskał w latach 1860-1880. Do końca II wojny światowej był siedzibą rodu Lehndorff-Mgowskich. Ostatni właściciel z tego rodu – Heinrich von Lehndorff został zabity w 1944 za udział w spisku na życie Hitlera.
W roku 1941 znaczna część pałacu została przejęta przez ministerstwo spraw zagranicznych. Cenne dzieła sztuki zaginęły, a dziś pałacyk, wraz z przyległymi budynkami, wymaga solidnego remontu, jednak brak na to środków. Pomimo tego, warto jest go odwiedzić. Z wyjątkiem kilku elementów neogotyckich, całość utrzymana jest w stylu barokowym- forma ta została mu nadana podczas odbudowy ( w XVII został zniszczony przez Tatarów). Całość znajduje się na dziedzińcu, otoczonym przez imponujące budynki gospodarcze.
Od 1998 roku właścicielem całego kompleksu Sztynorckiego i pałacu, który w 1979 roku, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, został wpisany do rejestru zabytków województwa suwalskiego, jest firma T.I.G.A. MARINA
Sztynort 2008 rok. Miejsce urocze, pełne duchów.
27 sty 2009 @ 11:33 · Kategoria znaleziska
„Problemy”nr.6 rok 1972.
26 sty 2009 @ 17:09 · Kategoria znaleziska
„Problemy” 1972 rok.
26 sty 2009 @ 15:53 · Kategoria znaleziska
„Problemy” numer 7, rok 1972.
25 sty 2009 @ 10:06 · Kategoria znaleziska
Znalezione w miesięczniku „Problemy” nr.3 rocznik 1972.
Fundacja dla Ratowania Zwierząt Bezdomnych "EMIR"