Etui na telefon, wykonane z filcu, zapinane na rzep. Na klapce z rzepem przytwierdzony jest kapelusz, który kot zakłada po zamknięciu etui. Na zdjęciu tego nie widać może, ale zadbałam o koci obłęd w zielonych oczach :)
Całość wykonana ręcznie, oczywiście wszelkie krzywizny szwów są celowym zabiegiem artystycznym :P
Spokojnych, radosnych Świąt życzę wszystkim :)
Taki mały KURorcik sobie ostatnio uszyłam, większość ręcznie :)
A taki woreczek i „poduszeczkę” uszyłam na przywiezioną z Chorwacji lawendę. Wykorzystałam do tego celu moją starą spódnicę, która już mi jakoś nie leżała :)
Pozdrawiam tonąc w zapachu lawendy :D
Życzę Wszystkim odwiedzającym mojego bloga, spokojnych i radosnych Świąt, oraz wiele wiosennej świeżości, nowych pomysłów, inspiracji, i tego aby każdy odnalazł to czego szuka.
A moim życzeniom towarzyszy królik, czy może zając któż to wie…
Zajączek ma ok. 29 cm wzrostu. Zastanawiałam się nad wyszyciem mu oczu ale J. powiedział, żeby tak zostawić bo ” tym zającem mógłby być każdy z nas”, no i w sumie miał racje, więc zając pozostał bezoczny, aby każdy mógł poczuć się świątecznie.
A oto torba numer dwa. Ma bardziej szalone wzory i kolory. Dodatkowo posiada wewnątrz mała kieszonkę, którą zawdzięcza mym potom, łzom i klątwom oraz pomysłowemu panu J. (dziękujemy:)). Wymiary torby to ok 32 na 35 cm.
Bardzo podobał mi się pewien stary sweterek w paseczki. Paski kolorowe, optymistyczne, pomyślałam, że szkoda wyrzucać. Przerobiłam więc sweterek na poszewkę na poduszkę. Niewiele wymagało to zachodu, po prostu przeszyłam boki i już, przód swetra stanowi teraz zapięcie poszewki. Polecam takie dawanie drugiego życia przedmiotom, jest tanie, kreatywne i ekologiczne.
Przyjemnego poniedziałku życzę! :)
Z potrzeby powstała ostatnio torba na zakupy, miałam kiedyś taką materiałową , ale ktoś tam pożyczył i nie oddał, a foliówek szczerze nie znoszę. Zabierałam się za uszycie tej długi czas, ponieważ szycie u mnie odbywa się na zasadzie prób i błędów, i oto jest! Dumna jestem z tego, że nie porzuciłam pracy w połowie, i że udało się stworzyć coś na kształt torby na zakupy :) Oczywiście mam świadomość wielkiej niedoskonałości mego produktu, co jednak nie odbiera mi radość z jej posiadania.
A tak wygląda z drugiej strony.
I od środka :)
Pomyślałam sobie, że trzeba iść z duchem czasu, i być choć trochę bardziej eko poczyniłam więc ku temu pewne kroki i uszyłam sobie „śniadaniówkę”. Nie będę już więc pakować jedzenia do pracy w paskudne woreczki foliowe. A moje dzieło, które powstawało w pocie czoła wygląda mniej więcej tak, jeszcze tylko muszę zapięcie przyszyć i waham się pomiędzy guzikiem a rzepem.
fot. Dies
szerokość 16,5 cm, wys. ok 21 cm., na zewnątrz płótno, a w środku bawełna w kratkę.
Serca w kratkę, jak pogoda, uszyłam ostatnio pragnąc zapomnieć się w magicznej mocy stukotu maszyny do szycia. Wyszło mi sześć, niektóre są kratko-czerwone, inne kratko szare-lniane, różnej wielkości. Najbardziej lubię jak uda mi się uszyć takie koślawe, krzywuchy nieregularne- najbardziej mi się takie podobają. Ogólnie jestem zadowolona z mojego ostatniego maszynowego wyczynu:)
To już kwiecień i jakiś zastój wpisowy u mnie. Stali bywalcy bloga już się dopytują o co chodzi, a mnie jakaś taka melancholia dopadła ostatnio… eh
To nie znaczy oczywiście, że nic nie robię, od ostatniego wpisu powstało parę rzeczy mniej i bardziej udanych np. rysunki na szkolną gazetkę, palto dla małego misia, kilka krepowych żonkili, cały czas haftuję pewną serwetę- później Wam pokażę, kilka kartek, trzy ptaszki z masy solnej (czekają na pomalowanie ), kwiatki z papieru- różyczki (czekają na kolor-tuszowanie), w trakcie mam jeszcze robótkę jedną szydełkową, poza tym posiałam pietruszkę, rzodkiewkę, cebulę, bób, słoneczniki i groszek pachnący, i przesadziłam kwiaty doniczkowe, zrobiłam też pewien biznesplan (który czeka na sponsora :P).
Pokażę Wam dziś rysunki (zdjęcia beznadziejne robione w pośpiechu), kwiatka- podkładkę, i taką jakby kosmetyczkę uszytą ze starych spodni (konkretnie z nogawki).
A dziś miałam ciekawy sen, o takiej machinie do podróży w czasie. Szłam sobie z moją koleżanka i jej roczną córką latem po plaży, słońce już chyliło się ku zachodowi, było ciepło i tak nieopisanie pięknie, jednak czas już było wracać do domu. Doszłyśmy więc do takiej jakby 'windy’- tylko, że ona nie jeździła w górę i dół, tylko kręciła się w bok jak karuzela- w takiej kapsule tak szybko, że nie było tego widać. Moja koleżanka wsiadła i wcisnęła liczbę +83, i pojechała o tyle lat do przodu ( chyba jednak nie była po przeniesieniu o tyle lat starsza- tylko jakby miejsce zmieniała- czas). Chwilę się zastanawiałam, potem wsiadłam i wcisnęłam – 10…i się obudziłam zupełnie nie wiedząc ile mam lat :D
Sny można 'kolekcjonować’ na stronie http://dreams.dicant.net na którą Was serdecznie zapraszam.
A w kalendarzu ostatnio był taki cytat
„Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy, ponieważ wiedza jest ograniczona.”
A. Einstein
fot Dies
Ptaszki uszyte z łatek-resztek. Każdy jest nieco inny, bo szyte były ot tak z rozpędu, bez żadnych wzorów.
A to uszyte ostatnimi czasy, przeze mnie serduszka w 'piksele’.Kto śledzi mojego bloga pewnie zauważy, że z tego samego materiału (starej serwetki), powstał wcześniej już mały ptaszek oraz gąska. Mój stary Łucznik powrócił ozdrowiały z przeglądu, tak więc znowu zabieram się za naukę szycia, bo sprawia mi to dużą przyjemność.
” Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.”
Vincent van Gogh
Dawno mnie nie było na mym własnym gryzmolniku, jednakowoż na brzeżku biureczka ostrożnie przysiadłszy pisałam ostatnio zaległe prace do szkoły, a już w sobotę będzie finał mych zmagań, czyli obrona. W wolnych chwilach oczywiście zajmowałam się mą radosną twórczością, czyli wszystkim po trochu, a do tego załapałam nowego bakcyla- zaczęłam zmagać się z maszyną do szycia. Od zawsze chciałam posiąść tą tajemną wiedzę związaną z igłą i nitką. Onegdaj dziecięciem będąc pomagałam w szyciu mojej cioci, polegało to głównie na odrysowywaniu wykrojów, a następnie na wręcz hipnotycznym wpatrywaniu się w pracę maszyny- i ten terkot… ech. A dodać muszę, że była to nie byle jaka maszyna tylko taka stara wielka drewniana,(wielkości stołu teraz stoi na niej telewizor- uwielbiam ten mebel), z taką podstawką metalową do deptania-napędzania, i wielkim kołem. Magiczna machina…
Tak miej więcej wygląda, może kiedyś zrobię zdjęcia całości to pokaże.
No i właśnie nadszedł czas, kiedy przełamałam się i zaczęłam szyć, wynikło to w dużej mierze z potrzeby, i tak to się zaczęło…
Jako pierwszy powstał chustecznik- nie będę pokazywać zdjęć, bo nie ma się czym chwalić- wyszedł bardzo nieudolnie- ale nauczyłam się przy jego szyciu kilku rzeczy i na pewno ponowię próbę. Następnym tworem ( to ta potrzeba), była torba do maty na jogę- wyszła za krótka :)- też nie pokażę. Po niej powstały dwie następne torby do mat, z tych już jestem w miarę zadowolona, są w użyciu i pokażę Wam, jak zostaną sfotografowane. A jak czasu mam mniej to szyję takie drobiazgi w ramach praktyk i to dziś chcę zaprezentować.
Moja ulubiona gąska :)
Powstała ze starej serwetki, i kawałka łatki w kratkę oraz 4 guzików. Od dzioba do ogona ok 13 cm.
Fundacja dla Ratowania Zwierząt Bezdomnych "EMIR"