zdjęcia | O tym co teraz, kiedyś i nigdy...

Pociąg widmo

30 sty 2009 @ 16:19 · Kategoria zdjęcia

To jedno z moich ulubionych zdjęć, wspomnienie bardzo miłego, sennego, letniego dnia. Nieczynne już tory z Osowej góry. Urocza modelka przeżyła przejzd pociągu widma :)

3 komentarze

Getto

29 sty 2009 @ 18:19 · Kategoria moje miasto, zdjęcia

Moja „mała ojczyzna”.

komentarze

Sztynort

28 sty 2009 @ 13:33 · Kategoria ciekawe miejsca

Sztynort to miejscowość położona na malowniczym półwyspie pomiędzy trzema jeziorami: Sztynorckim, Dargin i Kirsajty, powstała w początkach XIV wieku. Wieś Sztynort (z niem. Steinort; stein – kamień, ort – miejsce). Jest tu spora przystań oraz popularna wioska żeglarska. T.I.G.A. MARINA Sp. z o.o. (właściciel i administrator portu jachtowego położonego nad Jeziorem Sztynorckim), w bezpośrednim sąsiedztwie jednego z najciekawszych zabytków w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, a mianowicie barokowego pałacu w Sztynorcie.

Pałac ten dawniej zamieszkiwała rodzina Lehndorfów – jeden z najstarszych w Prusach Wschodnich rodów szlacheckich. Pojawili się oni w tym regionie jeszcze w czasach krzyżackich około 1422 roku i bardzo szybko stali się niezwykle zamożnym i wpływowym rodem.

Pałac Lehndorffów powstawał przez wiele lat. Pierwsza wersja powstała w XVI wieku, kolejna w latach 1554-1572, jednak zasadniczą część budowy przeprowadziła w latach 1689-1691 trzecia żona Gerharda Lehndorffa – Maria Eleonora. Powstał wtedy dwukondygnacyjny budynek z charakterystyczną więźbą dachową. Dębowe schody były ozdobą sieni pałacu. Przepiękne wnętrze z dekoracyjnymi kominkami, malowanymi olejno plafonami i przepięknymi sztukateriami tworzyło niepowtarzalny klimat. Przed budynkiem znajdował się dziedziniec z cudownym widokiem na Jezioro Sztynorckie. W północnej części rezydencji znajdował się spory park. W latach 1650-1680 posadzono słynne sztynorckie dęby. Park okalający pałac był jednym z największych w tamtym okresie. Liczył sobie ponad 18 hektarów. Cały teren był zadbany, ukwiecony, obsadzony wieloma gatunkami drzew. Znajdowały się tam również rzeźby parkowe, natomiast na jednej z polan w 1741 roku powstał zegar słoneczny. W XIX wieku rozbudowano pałac, natomiast w parku powstała neogotycka kaplica i neoklasycystyczna herbaciarnia. Ostateczny kształt pałac uzyskał w latach 1860-1880. Do końca II wojny światowej był siedzibą rodu Lehndorff-Mgowskich. Ostatni właściciel z tego rodu – Heinrich von Lehndorff został zabity w 1944 za udział w spisku na życie Hitlera.

W roku 1941 znaczna część pałacu została przejęta przez ministerstwo spraw zagranicznych. Cenne dzieła sztuki zaginęły, a dziś pałacyk, wraz z przyległymi budynkami, wymaga solidnego remontu, jednak brak na to środków. Pomimo tego, warto jest go odwiedzić. Z wyjątkiem kilku elementów neogotyckich, całość utrzymana jest w stylu barokowym- forma ta została mu nadana podczas odbudowy ( w XVII został zniszczony przez Tatarów). Całość znajduje się na dziedzińcu, otoczonym przez imponujące budynki gospodarcze.

Od 1998 roku właścicielem całego kompleksu Sztynorckiego i pałacu, który w 1979 roku, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, został wpisany do rejestru zabytków województwa suwalskiego, jest firma T.I.G.A. MARINA